Hiszpania rozdaje obywatelstwo Żydom. Ponad 100 tys. wniosków.

Upłynął termin składania przez Żydów mieszkających poza Hiszpanią wniosków o hiszpańskie obywatelstwo. Według informacji BBC złożono 127.000 wniosków w większości z Ameryki Łacińskiej. 

Na szczycie listy chętnych do uzyskania hiszpańskiego obywatelstwa są Żydzi mieszkający w Meksyku - ok 20.000, następnie Żydzi w Wenezueli i Kolumbii. To pokłosie przyjętej w 2015 roku przez hiszpański rząd ustawy o zadośćuczynienie za średniowieczne wydalenie sefardyjskich Żydów. W XV wieku hiszpańscy katoliccy monarchowie, po pokonaniu muzułmańskich Maurów, zmusili Żydów do nawrócenia się lub odejścia. Wnioskodawcy musieli udowodnić rodzinny związek ze średniowieczną Hiszpanią. W wielu przypadkach okazało się to bardzo trudne. Ponadto byli zmuszeni uzyskać świadectwo sefardyjskiego pochodzenia przez hiszpańskiego adwokata. Hiszpańscy Żydzi nadali hebrajską nazwę Półwyspowi Iberyjskiemu - "Sefarad". Potomkowie Żydów z Hiszpanii i Portugalii nadal określają siebie jako sefardyjskich Żydów. Osoby ubiegające się o hiszpańskie obywatelstwo były uprawnione do zachowania dotychczasowego obywatelstwa, chociaż generalnie Hiszpania nie zezwala na podwójne obywatelstwo. Kandydaci musieli zdać testy z kulturowego dziedzictwa i konstytucji Hiszpanii oraz wykazać się kompetencją w języku hiszpańskim lub judeo-hiszpańskim dialekcie Ladino. Podobny program nadawania Żydom obywatelstwa trwa obecnie w Portugalii. Żydzi, którzy uzyskali obywatelstwo hiszpańskie zgodnie z nowym prawem, nie muszą przeprowadzać się do Hiszpanii. Ceremonię naturalizacji można przeprowadzić w hiszpańskim konsulacie w ich ojczystym kraju. Hiszpańskie media podają, że najwięcej wniosków wpłynęło tuż przed  terminem 30 września - we wrześniu zarejestrowano 67.000 osób. Szacuje się, że na całym świecie żyje co najmniej dwa miliony Żydów diaspory sefardyjskiej. 

Marrani - w późnośredniowiecznej Hiszpanii nazwa używana do żydowskich konwertytów, których podejrzewano o potajemne praktykowanie judaizmu. 

W mauretańskim królestwie Al-Andalus społeczność żydowska na ogół kwitła, ich religia była tolerowana, a żydowscy uczeni wywarli znaczący wpływ, rozprzestrzeniając wiedzę wschodnią na średniowieczną Europę. Historycy uważają, że w Hiszpanii było około 200.000 Żydów przed ich wydaleniem, które nastąpiło po katolickim podboju Granady w 1492 roku. Sefardyjscy Żydzi osiedlili się głównie w Afryce Północnej, na Bałkanach, w Turcji, a później w Ameryce Łacińskiej. 

Rocío Sánchez, kolumbijski genealog, powiedział: 

„Większość ludzi, z którymi miałem do czynienia, którzy chcą skorzystać z hiszpańskiego paszportu, to młodzi ludzie w wieku od 25 do 35 lat”.

Ángel Calderón, argentyński Żyd sefardyjski mieszkający w kolumbijskiej stolicy Bogocie, pochwalił króla Hiszpanii za kontakt z potomkami wypędzonych Żydów.

„Fakt, że król Hiszpanii Filip mówi nam twarzą w twarz, jak bardzo nas skrzywdzili, i że jesteśmy mile widziani w domu - to coś co leczy lub stara się naprawić szkody spowodowane historyczną niesprawiedliwością” - powiedział agencji AFP.

Przed ustawą z 2015 r. Żydzi sefardyjscy mogli prosić o obywatelstwo hiszpańskie dopiero po dwóch latach pobytu w Hiszpanii lub w drodze specjalnej rządowej dyspensy. W większości przypadków musieli zrezygnować z obywatelstwa, aby zostać Hiszpanami.

Źródło info: BBC

Źródło foto:  Moshe Maimon [Public domain], via Wikimedia Commons / Sagie Maoz from Ashdod, Israel [CC BY-SA 2.0], via Wikimedia Commons /