Niemiecki dziennikarz: Podręczniki dla muzułmańskich dzieci to czysta nienawiść.

Szariat jako jedyny model etyczny czy antysemicka narracja - to według niemieckiego dziennikarza Constantina Schreibera możemy spotkać w podręcznikach dla muzułmańskich dzieci m.in. w Turcji, Afganistanie czy Iranie. "Czego uczy się na lekcjach religii lub historii? Czego uczniowie uczą się o filozofii?" - na te pytania próbuje odpowiedzieć na łamach książki "Dzieci Koranu". Dziennikarz potrafiący biegle władać językiem arabskim zadaje pytania nauczycielom, rodzicom i uczniom. 

"W niektórych krajach szkoły nie są miejscem edukacji, ale ideologizacji. Młodzi ludzie uczą się patrzeć na świat inaczej niż my na Zachodzie. Dotyczy to także Niemiec i Europy." - stwierdził Schreiber. 

Constantin Schreiber

Trzeba zauważyć, że Schreiber nie wziął na warsztat szkół koranicznych ani edukacji koranicznej uczniów, ale podręczniki w szkołach państwowych w krajach w większości z populacją muzułmańską. Dziennikarz wyjaśnia, że te podręczniki nie kształcą pokoju i poszanowania praw człowieka, ale mają za zadanie zakotwiczenie w myślach studentów własnego obrazu państwa. Uczniowie nie są zainteresowani jednostką, ale kolektywem. Podręczniki nie prowadzą do kwestionowania treści i rozumienia ich znaczenia w dzisiejszym świecie, ale do zaakceptowania tego, co z góry podane, jako coś oczywistego. Schreiber pozwala doświadczonym pedagogom szkolnym wyrazić swoje opinie na temat podręczników dla muzułmańskich dzieci. Werdykt wychowawców jest przerażający - "To nie są podręczniki" - mówi jeden z nich. Nie mają one na celu edukacji, ale utrwalenie narracji rządów i reżimów, które powinny zostać ustabilizowane na dłuższą metę. 

Najnowsza książka Schreibera.

Afgański podręcznik religii, w którym religie inne niż islam wcale nie są wymienione, przede wszystkim wyraża lęk przed Bogiem, promuje uległość religijną, ale nie dojrzałość religijną. Irański podręcznik na temat etyki nie dotyczy etyki, ale ostatecznie tego, jak muzułmanin powinien się zachowywać. Ponownie podsycane są obawy, aby doprowadzić do pożądanego zachowania. W egipskim podręczniku na temat współczesnej historii kraju autor mówiący po arabsku i mieszkający w Kairze przedstawia nieprawdziwe informacje, teorie spiskowe i antysemicką narrację; kultywuje obrazy wroga i surowy nacjonalizm. Turecki podręcznik na temat badań społecznych popada w propagandę i zniesławienie np. poprzez jednostronne i niepełne przedstawianie kultury i historii kraju. Studenci w Turcji są kształceni, aby nie ufać mediom. Nowością jest uświadomienie sobie, że podręczniki odzwierciedlają stan rozwoju społeczeństwa i polityczną samoocenę reżimu. 

Schreiber na łamach swojej książki wezwał do uzależnienia współpracy z tymi krajami od reform systemu edukacji, a zwłaszcza od rewizji podręczników. Prawdopodobnie przecenia możliwości egzekwowania takich żądań pisząc, że Niemcy mają "bardzo długą dźwignię" nad krajami. 

Źródło info: Frankfurter Allemagne Zeintung

Źródło foto:  Pexels / Krd [CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons

loading...