Nauka: Wikingowie podróżowali z kotami na statkach.

Zgodnie z najważniejszymi badaniami nad genetyką kotów, które zostały zaprezentowane na Międzynarodowym Sympozjum Biomolekularnej Archeologii w Oxfordzie, w Wielkiej Brytanii, pod koniec września 2016 roku, nasi czworonożni przyjaciele - koty - pojawiły się w Eurazji i Afryce równolegle z pierwszym człowiekiem rolnikiem. Jednocześnie naukowcy informują, że Wikingowie podróżowali na swoich statkach z kotami, wykorzystując je do polowań na myszy.

Badania zwracają uwagę na fakt, że koty zostały "rozsiane" po całym Świecie w dwóch głównych etapach. Jako początek pierwszej fali migracji kotów można wskazać 9,500 lat temu, zgodnie z pozostałościami szczątków kota z grobowca odkrytym na Cyprze, które rzucają jako takie światło na ścisły rodowód relacji między wczesnymi rolnikami a ich kocimi przyjaciółmi. Drugi etap natomiast miał miejsce kilka tysięcy lat później, a konkretnie w czasach Starozytności, kiedy koty ze starożytnego Egiptu podróżowały do reszty części Afryki i wgłąb azjatyckiego kontynentu.

W badaniu tym analizowano próbki szczątków kotów pochodzących z późnej Epoki Kamienia (między 8,900 do 3,900 lat temu). Genom kota z trzydziestu miejsc na całym Świecie przysłużył się do badań w kierunku rozwiązania zagadki historii tego udomowionego zwierzęcia. Po tych dwóch wcześniej wspomnianych falach migracji kotów, były one wykorzystywane przez nordyckich żeglarzy, którzy wzięli je na swoje rzeźbione, smocze łodzie w rolach myszołapów. Fakt, że koty odegrały znaczącą rolę w nordyckim społeczeństwie, jest niepodważalny. Są one opisane w skandynawskim folklorze oraz w mitologii nordyckiej, co jest przede wszystkim związane z bogami Wikingów. Jako przykład może posłużyć, że dwa koty ciągnęły rydwan Frei, jednej z bogiń Wanów związanej z płodnością. Według Kristiana Gregersena z Muzeum Historii Naturalnej w Kopenhadze, po przeanalizowaniu przez niego różnych znalezisk archeologicznych z bazy muzeum, pod koniec epoki Wikingów, Normanowie ubierali się w kocie skórki. Zbiory muzeum wykazały, że koty zostały zabrane przez nordyckich osadników zarówno na Grenlandię, jak i Vinlandię (tj. Nową Fundlandię, Kanada) pod koniec X, a na początku XI wieku. Były to prawdopodobnie norweskie koty leśne, które z kolei mogły zostać przyniesione z brytyjskiego archipelagu do Skandynawii podczas tzw. Ciemnych Wieków. Przystosowując się do surowego klimatu Skandynawii, koty musiały dłużej rozwijać swoje futro.

W rzeczywistości, prawdopodobne jest również, że koty rasy Maine Coon są genetycznie związane z norweskimi kotami leśnymi, które przybyły, ze znanym nordyckim odkrywcą Leif'em Ericsson'em, do Ameryki Północnej ok 1000 lat temu.

Źródło info: Nature.com

Źródło foto: Pexels.com

loading...